maandag 31 juli 2017

Collage vliegende mier


Vandaag een verlate vliegende koningin mier gespot in mijn tuin die zich zenuwachtig wilde ontdoen van haar vleugels. Dat doet ze nadat ze is uitgevlogen, in de lucht heeft gepaard en daarna weer terugkeert op de grond. Het eerste wat ze dan doet is haar vleugels van haar lijf wrijven want die heeft ze niet meer nodig. Dat tafereel kon ik heel goed zien door mijn macrolens. Ze liep vooruit maar stond telkens stil om op allerlei manieren tegen haar vleugels te wrijven. Ik kon het niet filmen maar door snel een aantal foto's achter elkaar te nemen hoop ik dat een beetje te kunnen weergeven. Van die foto's heb ik in Photoscpae een collage gemaakt: (klik op plaatje voor vergroting)


Als ze dan haar vleugels kwijt is gaat ze op zoek naar een holletje. Dat zal het laatste moment zijn dat ze daglicht ziet, want daarna komt ze nooit meer uit de grond. Ze blijft dan eitjes leggen tot ze dood gaat.
En dat kan heeeeeel lang zijn. Er zijn koninginnen die wel 20 jaar oud worden!!!!

Ik liet haar zelfs even over mijn hand lopen:



Leuke foto effecten met Photoscape

In Photoscape kun je hele leuke effecten toepassen op je foto's.

Het programma is hier gratis te downloaden:  https://photoscape.nl.softonic.com/download


Op deze macro foto heb ik er een aantal toegepast:


zeef - schilderijwerking - ets in kleur:


lichtval en kleur - sepia:



zeef - weerspiegeling:


zeef - schilderijwerking - potlood:


zeef - maak een kubusfoto:


En zo zijn er nog veel meer mogelijkheden. Leuk voor een grapje tussendoor.

Jongbroed: Mieren cocons


Vandaag ben ik eens achter mijn tuinhuis gaan kijken of daar wat te beleven viel. Er ligt worteldoek maar ook allemaal afgevallen blad, dennenaalden en denneappels maar ook groeit er hier en daar wat onkruid. Toen ik het worteldoek optilde zag ik een aantal zwarte mieren in de weer met cocons.

Hier zien we 2 werksters in de weer met zo'n cocon; ze waren natuurlijk in paniek geraakt doordat ik het worteldoek had opgetild, of misschien waren ze gewoon aan het werk:



Ik zal in een andere blogpost het hele levens stadium van de mieren doorlopen. In deze post beperk ik mij tot het cocon omdat de foto's daar over gaan.
Het betreft hier de gewone bruine wegmieren. Die vind je op straat maar ook in de tuin. Ze leven onder stenen en graspollen.
Als een koningin eitjes heeft gelegd komen daar larven uit: witte rupsjes zonder pootjes. Ze groeien snel omdat de koningin ze goed voedt. Na een paar dagen verpoppen ze zich en maken een velletje om zich heen, wat we een cocon noemen. In die cocon wordt de larve een pop. En na een tijdje komt daar een mier uit. Soms noemt men de cocons miereneieren, maar dat zijn ze niet. Die kun je nl. met het blote oog niet zien.

De eitjes poppen en cocons worden  het "JONGBROED" genoemd.



Wat misschien ook nog leuk is om te vertellen: warmte en vocht zijn belangrijk voor het jongbroed. Het moet altijd in kamers liggen waar het vochtig en warm is. Daar zorgen de werksters voor. Ze zijn dag en nacht bezig het jongbroed te verhuizen. Als het te koud wordt, brengen de werksters het jongbroed naar de kamers waar het warmer is. Dat is vaak onder een steen waar de zon op schijnt. Als het daar dan weer te droog wordt brengen ze het jongbroed weer naar vochtigere kamers. Zo past het jongbroed zich aan  aan de vochtigheid en de temperatuur van de omgeving.



Zo zie je maar weer dat er zich heel wat afspeelt in de natuur waar wij geen weet van hebben, en wat zich afspeelt buiten ons gezichtsveld. Maar ik vind het allemaal reuze interessant. Daarom is het zo leuk om te gaan lezen over de dingen die  ik gefotografeerd heb en mijn blogpost foto's te voorzien van informatieve en educatieve tekst, afgewisseld met mijn eigen indrukken en ervaringen.

Wederik ( Lysmachia Clethroides )

De witte Wederik is een minder bekende soort van de Wederikken. Het is wel een sterke en dankbare plant, hij is niet kapot te krijgen. Ik heb hem in mijn tuin, waar hij gewoon lekker zijn eigen weg vindt:


In mijn tuin staat hij vlak bij de tuindouche, daar staat hij lekker vochtig, waar hij wel van houdt.


Tussen juli en september bloeit hij met witte opgaande pluimen, en als hij vol in bloei staat lijkt het wel net een zwanenhals, zo mooi is hij gebogen. Hij wordt ook vaak bezocht door vliegen en honingbijen. Als je de macro bekijkt kun je ook goed zien dat daar allerlei lekkers voor ze te halen valt:






Mooie macro van de weelderige bloemenpluim; de helft is nog in knop.

zondag 30 juli 2017

Graafwespje ( Cerceris Rybiensis )


Zit ik vanavond lekker in het avondzonnetje bij het tuinhuisje in een luie stoel nog even na te genieten van het mooie weer, zie ik voor mij ineens een klein wespje in een piepkleine opening tussen de tegels verdwijnen. Ik dacht in eerste instantie met een sluipwespje te maken te hebben.
Snel ging ik mijn camera halen. Het wespje was echter zeer beweeglijk, dus echt veel tijd had ik niet om goed scherp te focussen. Toch wil ik deze foto's graag op mijn blog zetten. Als ik later betere foto's heb zal ik ze vervangen. Want zeer waarschijnlijk hebben we hier met een graafwespje te doen.


Als als er af en toe slechts 1 wespje tussen de tegels verdwijnt en er ligt maar een klein hoopje zand dan is er zeer waarschijnlijk sprake van een zogenaamd solitair wespennest.
Dat wil zeggen dat er slechts 1 wesp een nestje heeft gemaakt in de grond. Want een graafwesp maakt zijn nest in de grond: in het zand of in holle stammen of stengels. Nou...zo te zien is dat inderdaad het geval:


 Ik zal het de komende dagen eens in de gaten houden en kijken wat daar gebeurt. 



Het nest heeft 1 uitgang en 1 ingang. Het vrouwtje bouwt het nest wat bestaat uit een paar eitjes en wat voedsel voor als de eitjes uitkomen. Met haar angel vangt ze insecten en neemt die mee het nest in. Het vrouwtje doet al dit werk dus alleen. Daarna stopt het vrouwtje het nestje dicht en is het wachten totdat de jonkies uit de grond komen.


Jammer dat ik dat hier niet kan zien. Waarschijnlijk zit het nest onder de tegel.
Ze lijkt erg veel op de gewone wesp. De zwarte kleur overheerst en er zijn gele kringen of strepen te zien. Ook de grootte is ongeveer gelijk en het insect bestaat ook uit kop, borststuk en achterlijf. Maar ze leeft solitair. Ze komen achter wel bij elkaar om te nestelen en iedere wesp maakt een eigen nestje.
Ze leven wel vaak bij elkaar in de buurt, dus als de zandgrond geschikt is kunnen er meerdere nestjes bij elkaar zitten.


Verder heb je van deze wespen geen last: ze steken ook niet. Ik zou heel graag eens onder mijn tegel willen kijken maar uit respect voor de insecten doe ik dat maar niet. Ik zal haar vast nog wel eens zien als ze daar haar nest heeft gemaakt.

Akkerdistel ( Cirsium Arvense )


De Akkerdistel......dit is voor mij toch wel de allermooiste wilde of veld plant die ik tot nog toe heb gezien. Telkens sta ik versteld van haar adembenemende schoonheid als ze in bloei staat. De paarsroze bloemen zijn ware kunstwerkjes en de stekelige bladeren zijn zo indrukwekkend dat je het wel zult nalaten ze aan te raken. Als kind was ik er niet zo weg van, want distels waren echte prikplanten.


Ze behoort tot de zogenaamde vederdistels. Dat zijn stekelige planten met bloemen in hoofdjes, omgeven door puntige omwindselblaadjes. Er zijn wel 100 soorten van. De vruchpluisharen zijn met kleine haartjes bezet: dit noemt met geveerd.
De plant is 2-huizig, de mannelijke bloemhoofdjes zijn iets groter dan de vrouwelijke. Dat kun je ook mooi zien op mijn foto. Ze bloeit van juni tot september.


Ze komt veel voor op open, voedselrijke grond, zoals akkers, grasland, bermen, heide etc.
Bijen, hommels en vlinders zijn dol op de plant vanwege de nectar. Daarnaast bieden de lastig toegankelijke distelhaarden broedplaatsen aan bv de putter (distelvink).



Deze foto's zijn genomen in de berm bij de Buulder AA.


De vrucht met duizenden zaadjes.


Op deze foto hebben 2 insecten het heel gezellig.....

Ze maakt ondergrondse stengels (men noemt die rizomen). Die kunnen per jaar wel 5 meter groeien. Als je hem doorknipt groeit er ter plekke meteen een nieuwe plant. Bovendien verspreidt elke plant wel 40.000 zaadjes die, je zult het niet geloven, na 20 jaar nog tot een plant kunnen uitgroeien.
Voor de boeren zijn ze een ware plaag, dat kun je je wel voorstellen. Want vaak groeien ze in de bermen aangrenzend aan hun akkers of weilanden. Daarom heeft ze de bijnaam "BOERENPLAAG" gekregen. In sommige landen is deze plant zelfs VERBODEN!!

Hoe kun je een plant nou verbieden om ergens te groeien?

De charme van een paardenbloempluis

Als een paardebloem is uitgebloeid  kun je er nog lang van nagenieten. De pluis wordt door de wind meegevoerd en als je er een beetje oog voor hebt zie je ze op de meest vreemde plekken, wat soms hele mooie kiekjes kan opleveren. Zeker als je dan ook nog wat speelt met de belichting:




De paardenbloempluis....klein....simpel....maar ooo zo mooi!!

Schaapjes op het droge

Wandeling met mijn chihuahua Binkey langs het maisveld. Binkey wandelt hier graag, er komen veel honden dus al die geurtjes zijn spannend voor hem.




 Aan het eind van het pad grazen schapen. Ze worden ingezet om op een natuurlijke manier het gras kort te houden.


Soms komen ze dichtbij, en dan kunnen ze je echt schaapachtig lang aankijken. 


Tegelijkertijd kan IK zo genieten van hen:  ....grazende schapen...zo relaxed....


De schaapjes op het droge.....maar niet voor lang...aan de donker lucht te zien.....


De rups van de Sint Jacobsvlinder ( Tyria Jacobaea )

Vandaag zag ik tijdens het dagelijkse middagwandelrondje met mijn hondje deze prachtige rupsen. Ze vielen echt op door hun felle kleur. Het zijn de rupsen van de Sint Jacobsvlinder.
In mijn blogpost van 30 mei heb ik al verteld over de Sint Jcobsvlinder. Het is een zwart-rode vlinder. Dan zou je eigenlijk verwachten dat de rups ook dezelfde kleuren heeft, maar dat is dus niet zo.


Ze worden ook wel zebrarupsen genoemd.....beetje vreemd.....ik dacht toch echt dat zebra's zwart-witte strepen hebben.... ;-).
Maar mooi zijn ze wel met hun fel gele strepen!


Het gif dat ze dan binnenkrijgen bij het eten van deze plant maakt ze giftig en dus oneetbaar. Die knalgele kleur waarschuwt andere dieren om hen niet te eten.


De rupsen zijn te zien van juni tot in september. De Sint Jacobsvlinders zetten hun eitjes af op deze planten. Na het rupsen stadium verpoppen de rupsen op de grond, overwinteren daar en dan komen de volgende lente weer nieuwe vlinders tevoorschijn en begint weer een nieuwe cyclus.


Mooie uitvergroting gemaakt:


De rupsen hebben veel lange haren.

Ze zijn meestal te vinden op hun waardplant: het Sint Jacobskruid, een giftige plant. Ik heb vanavond nog een paar foto's bij schemer ( koelere kleuren) genomen met mijn gsm waarop de waardplant goed te zien is:








zaterdag 29 juli 2017

Buizerd ( Buteo Buteo )


Vandaag naar de kijkhut in Soerendonk gegaan om foto's van watervogels te maken. Bij het uit de auto stappen hoorde ik een grote vogel landen in een van de bomen vlakbij me. De camera zat helaas nog in mijn tas. Dus ik moest even heel zachtjes en rustig te werk gaan, maar kon toch nog een foto van hem maken:


Meteen na het schieten van de foto vloog hij helaas weer weg. Ik dacht aanvankelijk dat het een havik was maar nadat ik de foto goed had bekeken op mijn pc moest ik concluderen dat dit een buizerd was. Ik heb de foto ingezoomd en de lichtinval wat aangepast, anders kon ik het niet goed zien.


De buizerd is een middelgrote roofvogel uit de familie van de havik-achtigen. Had ik het toch wel een beetje goed herkend ;-)..... Van kop tot staart meet hij 50-57 cm en zijn spanwijdte is gemiddeld 120 cm. Vrouwtjes zijn iets groter dan mannetjes.

Hij jaagt in open land maar huist in bosranden: hij heeft open gebied nodig om te jagen en bomen om te nestelen. Zijn prooien zijn meestal kleine zoogdieren, kikkers of kleine vogeltjes, maar heel soms eet hij ook aas.
Hij is door zijn typische vlucht gemakkelijk te herkennen, maar dat heb ik nu niet goed kunnen observeren: enkele vleugelslagen, kort zweven en dan weer een paar slagen. Het is een langzame vlieger. Hij vliegt ook graag op thermiek als het mooi weer is.

Er vliegen heel wat buizerds rond die niet broeden, dat komt omdat jongen pas na 3 jaar geslachtsrijp zijn. Ze kunnen wel heel oud worden: wel 26 jaar! Je ziet ze ook vaak op een paaltje of een hek zitten. Ze gebruiken dat als uitkijkpost om prooien te vinden zoals veldmuizen of mollen.

Over muizen gesproken: op weg terug naar huis zag ik op de weg een dode rat liggen: hij was zeker 25 cm groot. Ongelooflijk. Kon niet stoppen, anders had ik ook hem op de foto gezet.

Voor wie het leuk vind: op youtube staat een mooi filmpje: herken de buizerd:

https://www.youtube.com/watch?v=H_zlwKS0_f4


Ik wilde de watervogels, voornamelijk grauwganzen, fotograferen maar ze zaten te ver weg. Ik heb alleen wat foto's gemaakt met mijn standaardlens.