Het is wel een moi paadje, ook erg geliefd bij hondenuitlaters. Je moet daarvoor wel een hoge aarden wal over die als geluidswal dient voor de huizen die erachter liggen. Ik was hier nog niet eerder in de herfst geweest. Maar hier groeien weer hele andere paddestoelen als in het bos.
Een mooie kleine helmmycena (Mycena galericulata):
groeit vaak op of uit boomstronken:
Dit lijkt op het bloedend buisjeszwam : komt ook voor aan stronken en aan de onderzijde van op de grond liggende takken en stammen van loofbomen:
Ook een helmmycena:
Een paddestoel met de grappige naam boompuist (postya ptychogaster):
Parelstuifzwam (Lycoperdon perlatum): lijkt op een omgekeerde peeer, heeft wratten op zijn lijf en als de sporen rijp zijn spuiten ze uit de opening bovenop weg:
Nevelzwam: groeit in dikke lagen strooisel:
Deze grijzige paddestoel groeit in groepen onder bomen:
En die dichtbegroeide aarden wal aan de rechterkant is natuurlijk de perfecte plaats voor wilde konijnen: het is daarin makkelijk graven:
Want ik zag en hoorde er eentje, maar door de dichte hagen was hij niet echt goed te zien en sloeg hij telkens op de vlucht natuurlijk: maar als je goed kijkt zie je hem toch echt zitten midden op de foto:
Vergroot:
Holen in de aarden wal:
Aan de kant van het spoor waren de holen beter zichtbaar:
De meeste wilde konijnen hebben een hol nodig waarin ze kunnen schuilen voor roofdieren zoals vossen en wolven, al zullen ze daarvan hier niet te duchten hebben. Konijnenholen zijn vaak voorzien van vele kamers en in- en uitgangen. Ze besteden veel tijd aan het graven en onderhouden van hun holen.
Nou dat was weer leuk, om een wild konijn te zien en op de foto hebben kunnen zetten. In het voorjaar nog maar eens terug...als er misschien jonkies zijn....
