Inderdaad, een winterochtend, want het is winter. Al is de echte winter nu even in geen velden of wegen te bekennen met een dagtemperatuur van zo'n 8 graden, met af en toe een spatje motregen en een korte opklaring. Wat een schril contrast met vorige week toen we zo'n 20 cm sneeuw hadden. Maar....dit weerhield me er niet van om toch even erop uit te trekken, lekker even een frisse neus halen in de bossen.
En wel op de Hugterheide. Ik was daar al eerder, zie mijn blogpost van 23-10-2017. Vandaag heb ik een wandeling gemaakt over de grenslijn Brabant-Limburg richting uitkijktoren, tot aan het rustgebied dat voor de uitkijktoren ligt. Zie blauwe lijn.
De foto's die ik vandaag gemaakt heb zijn gemaakt vanaf het punt waar mijn vorige wandeling ophield (einde witte pijlen).
Laatste stukje dichte bebossing:
Hugterheide is van oorsprong een heidegebied met arme grond. Het bestaat voornamelijk uit grove dennen en is aangeplant op stuifzand. De stuifzanden zijn nog duidelijk te herkennen in het heuvelachtige terrein. Maar dat heb ik in mijn vorige blogpost al laten zien.
Sinds 1979 is het in het bezit van het Brabants Landschap, dat dunnings werkzaamheden uitvoert met behoud van oude bomen. En laat ik daar vandaag nou net tegenaan lopen. De komende foto's ( gemaakt bij punt A op kaartje) laten dat duidelijk zien.
Nu ziet het er wat rommelig en gehavend uit, en mijn eerste gedachte was ook: jee, wat is hier gebeurd? Maar over een paar jaar zal het er hier weer mooi en natuurlijk uitzien. De bedoeling is om geleidelijk een meer natuurlijk berken-eikenbos te bereiken, met hier en daar grove den.
Door zijn ligging in een laagte, waar het water slecht weg kon, was dit terrein van oorsprong erg moerassig. Het maakte deel uit van het grote grensmoeras.
De natte natuur was van oorsprong weinig toegankelijk. In het begin van de 20e eeuw begonnen ontwateringsprojecten zodat de gronden geschikt zouden worden voor land- en bosbouw. Beken zoals de Vloedlossing (de Hugterbeek) en de Oude Graaf zorgden ervoor dat het water zo snel mogelijk afgevoerd kon worden. Ondanks die ontwatering is het gebied nog steeds nat.
Beheerder Stichting het Limburgs Landschap vormt de productiebossen en landbouwgronden nu om naar natte natuur. Als de ontwatering grotendeels afgeremd kan worden, bestaat het beheer voornamelijk uit ‘niets doen’. De bossen kunnen zich op eigen houtje verder ontwikkelen. Door de vernatting zal veen gaan groeien, die als een soort spons het water zal vasthouden.
Maar zoals gezegd...dat duurt dus nog wel even. Ik zal hier vaker terugkeren en foto's maken om de verandering mooi vast te leggen.
Hier is te zien hoe moerassig het er al weer is:
Mooie weerspiegelingen in het water:
Als je hier wil lopen moet je echt laarzen aan:
Op dit punt ging ik de verharde weg op richting uitkijktoren. Dit is de Heugterweg:
Aan de rechterkant zich herstellende vlaktes, aan de linkerkant bossen.
De bossen hier zijn rijk aan vogels: havik, boomvalk, bosuil, boomklever, fluiter, als je geluk hebt zul je ze allemaal tegenkomen.
Hierna rechtsaf naar het rustgebied bij de uitkijktoren (zie punt C op het kaartje):
Hier waren veel vogeltjes, die zich hoog in de bomen, maar ook op de grond tegoed deden aan de zaden van de dennenappeltjes:
Het waren vooral veel koolmeesjes, zwarte meesjes en kuifmeesjes: als je goed kijkt zie je er een hangen in het midden van de middelste tak, ze zijn zo snel dat je ze moeilijk kan fotograferen:
Er zitten ook veel geelgorsen en boompiepers, maar die heb ik vandaag niet gezien.
De bodem lag bezaaid met dit soort appeltjes:
Uitzicht op het kleine ven wat ook zichtbaar is vanuit de uitkijktoren :
Op de achtergrond enkele zwanen:
Heerlijk, de rust die hier vanuit gaat:
Aangekomen bij het rustgebied waar de uitkijktoren ligt:
Je mag hier niet het hek binnengaan, het is een rustgebied. Voorgaande bezoekers hadden enkele spijlen van het hekwerk omgebogen zodat de cameralens erdoorheen kon: daardoor kon ik mooie foto's maken zonder storende randen:
Op de achtergrond watervogels en de Exmoor pony's:
Aan het eind van het rasterwerk aan de linkerkant staat de uitkijktoren:
Hetzelfde pad weer terug richting auto:
Lichtstralen vangen lukt niet echt goed zonder mist:
Het bos is hier erg gevarieerd:
Nog een elfenbank van zeer grote zwammen gezien, ik denk wel zo'n 20 cm doorsnee:
Close-up:
Leuk doorkijkje:
Maar het was me te doen op de zwaan die daar stond:
Mooi:
Hier en daar komt de heide weer tevoorschijn:
Bijna vertrapt: de rups van de zogenaamde veelvraat: een grote rups van wel 7 cm groot met een dichte roodbruine beharing en zwarte ringelbanden. De rups is te vinden van augustus tot april. Hij is actief tot in september en overwintert in volgroeid stadium op de grond, soms verscholen tussen mos of dode bladeren. Hij komt na de winter slechts korte tijd tevoorschijn om te zonnen in de voorjaarszon en verpopt zich in april, zonder verder nog voedsel op te nemen, in een langwerpige sigaarvormige cocon vlak bij de grond.
Waardplanten zijn kruidachtige en houtige planten, waaronder struikhei, bosbes, braam en kruipwilg, voorkomend op heiden, vochtige graslanden, open bossen en duinen.
