Herfst op het Sarsven

Vandaag ben ik weer een ochtendwandeling gaan maken bij het mooie Sarsven in Nederweert. In september was ik er ook al eens, zie mijn blogpost:

http://natuurfotografieanitasart.blogspot.com/2018/09/wandeling-sarsven-nederweert.html

Het was lekker zonnig vandaag, maar wel koud. Dikke jas aan dus! Ik heb wat mooie herfstfoto's kunnen maken. Ik heb een google maps afbeelding gemaakt waar ik eea heb gezien tijdens deze wandeling:

Eerst weer vanaf de Visdijk het bos ingelopen, op een gegeven moment rechtsaf, voor bij het monument weer rechtsaf richting het heidegebied en de komvormige inham aan het ven, waar je tot aan het ven kunt komen. In het bospad zag ik een boom met nog een oud processierupsennest:....ieks....maar de rupsen waren dood.

Herfstpracht:

Aan het ven: vandaag waren er veel zwanen op het ven:

Mooi uitzicht op de woning aan de Visdijk. Op de achtergrond staan twee zilverreigers:

Veel zwanen, vergezeld van scholeksters:

Wat een mooie herfstkleuren, de bomen weerspiegelen fraai in het water:

Goh, wat een voorrecht als je daar mag wonen:

De gouden kleuren van de herfst:

De komvormige inham aan het ven, dit beekje loopt links door het bosje richting loopbrug en nog verder, zie google maps afbeelding:

In dit inhammetje zag ik een zwanenpaar met 2 jongen, ze waren erg op hun gemak: vaders voorop:

En moeders en kinderen erachteraan:

Zwanen.....zo mooi wit en gracieus en zo vertrouwd in onze parken en watertjes. De officiële naam is knobbelzwaan en met een spanwijdte van een zo’n twee meter dertig is het een flinke jongen. En soms ook een agressieve jongen: zodra er kleintjes geboren zijn bijt de zwaan goed van zich af. Het kroost moet beschermd worden en de zwaan schuwt het niet om daarbij een flinke mep met zijn vleugel uit te delen. Maar deze waren erg relaxed.
Zwanen kiezen een partner voor het leven met wie ze jongen krijgen. Soms hebben de jongen twee verschillende kleuren: je ziet jongen met een grijze vacht en jongen met een bruine vacht. Hoe dat zit? Dat is wel interessant!
Bijna alle knobbelzwanen in ons land zijn afkomstig van verwilderde zwanen. Ze hebben dus bijna allemaal tamme voorouders. In Nederland komen er twee kleurvormen voor: de gewone knobbelzwaan, die van oudsher in onze vijvers rondzwemt, en de Poolse zwaan. Deze zwaan is in het verleden in Polen gekweekt voor het witte dons en hier naar toe gehaald voor de handel.
Beide kleurvormen zijn inmiddels verwilderd en met elkaar vermengd, en dus kun je beide kleuren zelfs in 1 nest tegenkomen. Maar de verschillen kun je nog steeds goed zien. Met name bij de jongen is dat duidelijk. Omdat de Poolse zwanen voor het dons werden gekweekt, zijn de jongen dus al wit en blijven ze wit. De jongen van de knobbelzwanen zijn grijs als ze geboren worden, en worden bruin in het eerste jaar. Pas in het tweede jaar worden ze wit. Het verschil is ook te zien aan de poten: zwart voor de knobbelzwaan; roze voor de Poolse. Maar dat laatste heb ik niet kunnen beoordelen. Deze twee jongen zijn dus 1 jaar oud. Ze zijn ook al best groot.

Zo schattig deze twee jongen:

Daar gingen ze het ven op:

Zo relaxed:

Een aalscholver in de lucht op weg naar zijn soortgenoten, een stukje verderop:

De aalscholver is een oude, vertrouwde bewoner van ons waterrijke Nederland. Het is een forse, donkere watervogel met een gehaakte snavel welke een goed instrument is voor het vangen van vis, hun voedsel. Hun vlucht is stevig en resoluut, ze vliegen in strakke lijn naar hun bestemming. Wie kent niet het beeld van aalscholvers met gespreide vleugels om ze te laten drogen. De aalscholver lijkt een zwarte vogel. Feitelijk is het verenpak grotendeels diep bronsgroen. Elk veertje van de bovenvleugels heeft een subtiel zwart randje. Dat geeft de vogel een geschubd uiterlijk. In het voorjaar kleuren de vogels op hun mooist. De wangen en dijen zijn dan wit bevederd en de kruin en nek van zilverwitte manen voorzien. De onbevederde keel kleurt dan geel. Dit prachtkleed verdwijnt in de loop van het broedseizoen. Helaas heb ik geen telelens dus beter dan dit kon ik niet maken. Ik heb de foto een beetje vergroot:

 Ik kon ze niet goed zien maar wel horen: aalscholvers zijn nl. luidruchtig:

https://www.vogelgeluid.nl/grote-aalscholver/

Even wat fauna: de lange mannelijke katjes van de Els (Alnus):

De Els groeit vaak aan de waterkant op vochtige grond, zoals ook hier. De belangrijkste reden is dat de zaadjes via het water vervoerd worden. De zaadjes drijven op het water en worden dan door watervogels aan de poten meegenomen. De Els verdraagt het echter niet om helemaal in het water te staan.

Een zaadpluis van een paardenbloem, beschenen door de zon:

Toen zag ik vreemde pootafdrukken van een dier in het zand op het heidegebiedje waar ik liep. Het heidegebiedje ligt tussen het bosje en het akkerlandschap. De afdrukken waren vnl te zien aan de rand met het bosje en in de buurt van de komvormige inham van het ven. Zie google maps afbeelding.

Het waren forse afdrukken en zeker niet van een ree, rund of zwijn. Want die hebben hoeven. Deze laten duidelijk een soort van tenen zien.

Ze waren groot, breed en diep. 

Ik was eigenlijk heel verwonderd en kon het niet thuisbrengen, zo groot!!!Misschien van een bever of otter of een das. 

Nou ja! Ik geloofde mijn eigen ogen niet. Als ik niet beter wist zou ik bijna denken dat BIGFOOT hier gelopen heeft haha.....

Deze afdrukken lieten mij niet meer los. Ik moest er de rest van mijn wandeling steeds aan denken.

Dat was hier op het heidegebiedje. Overal afdrukken in het zand. Achter de bomen ligt het ven:

Ik kwam aan bij de loopbrug. Het waterpeil stond aanzienlijk lager dan de vorige keer dat ik er was:

Ook hier was het een prachtig gezicht al die gouden kleuren van de bladeren aan de bomen:

Natuurlijk ook even in de kijkhut geklommen om over het ven uit te kijken:

Overzicht van links naar rechts:

Voornamelijk zwanen en aalscholvers:

 Aan de overkant stonden aan de oever enkele zilverreigers:

 Maar verder was het er heel rustig: er was alleen het lawaai van de aalscholvers te horen:

Vervolgens liep ik het bospad in naar het einde van het ven. Daar heb ook nog een paar kronen van bomen tegen de lucht gefotografeerd, dat vind ik ook altijd mooi:

Net zilver:

En deze laatvlieger....mooi he? Op de bast van een boom:

Hehe....eindelijk een paddestoel:

Er was al aan geknabbeld, ws door een muis of eekhoorn. Maar ook wilde zwijnen en reeën eten paddestoelen........

De paddestoelen die we nu zien zijn zgn. herfst paddestoelen. Elk seizoen zijn er weer andere paddestoelen te zien. Zodra er een nachtvorst komt, meestal in de eerste week van november, dan gaan ze verpieteren en vindt de overgang naar zgn. winter paddestoelen plaats, zoals de judasoortjes, fluweelpootjes en de winteroesterzwam. Maar ja, de natuur is een beetje van slag af dit jaar....

Ik kwam aan bij het eind van het bosje, waar je de weg (Houtsberg) weer kon zien. Veel weilandpaaltjes hier....maar helaas geen roofvogels te zien. Dus toen maar weer terug naar het ven gelopen. Weer over de loopbrug:

Links van mij: mooi die weerspiegeling in het water:

Op sommige plekken is de bodem goed zichtbaar:

Weer terug op het heidegebiedje tussen het bosje en de akkers kwam ik weer die pootafdrukken tegen: wat zijn ze groot: ze moeten haast wel van een everzwijn zijn: die worden zo'n 80 kg zwaar en kunnen dus ook een diep spoor achterlaten. Ik heb mijn voet er maar eens bij geplaatst, dan is beter zichtbaar hoe groot die afdruk wel niet is:

Er is duidelijk een loopspoor te herkennen:

Ook zijn duidelijk de teennagels te zien, en de tenen liggen netjes naast elkaar:



Ter vergelijking een flesje water ernaast gelegd: het is een enorme afdruk, zoiets heb ik niet eerder gezien:






Ik heb dagen gegoogled om te achterhalen van welk dier deze pootafdrukken zijn. Ik kan wel gissen maar het is natuurlijk beter het met zekerheid te kunnen zeggen. Ik ga er een apart blogpost aan wijden. Zie: https://natuurfotografieanitasart.blogspot.com/search?q=sporen+van+een+bever

Ik ben ook nog even weer bij het inhammetje gaan kijken:

Dit vind ik zelf hele mooie foto's  van de twee zwanenjongen: alsof ze zwemmen in goud....

Nu pas viel mij op dat de oever op de achtergrond ook sporen vertoonde van eoa groot beest:

Van een bever? Van een das? Ik kon het alleen van een afstandje bekijken en hier niet dichterbij komen:

De herfst leent zich prachtig voor mooie weerspiegelingen in het water:

Mijn mooiste foto van vandaag:

Met al dit riet zou dit een perfect territorium kunnen zijn voor de bever:

Ohhhhhh....hier vloog plots een ijsvogel voorbij. Wat jammer, ik was te laat om hem te fotograferen. Wat een prachtige vogel, en groter dan ik had gedacht.

Ik besloot toch even een stukje terug te lopen richting kijkhut waar veel riet is; misschien dat ik hem nog een keer zou zien...maar helaas. Toen ben ik even rechts van de kijkhut het bosje ingelopen:

Het was er wel een beetje eng, ik voelde me er niet op mijn gemak. Van alle kanten zou hier zomaar een beest uit de ruige struiken kunnen verschijnen. Er lagen ook  verschillende holen dus je moest ook nog ns goed uitkijken waar je liep:

Aan de rechterkant van dit bosje lag de inham, ook weer aanwijzingen dat dit een goede plek voor een bever zou kunnen zijn. Maar gauw weer wegwezen hier. Ik hoopte dat ik eenmaal thuis op internet  een aanwijzing zou vinden welk dier zich hier ophoudt. Ik ging weer terug richting heidegebiedje. Geen ijsvogel meer gezien helaas.

Toen vloog een zilverreiger over:

Ingezoomd:

Nog verder ingezoomd:

Ik zag nu ook een andere pootafdruk. Deze pootafdruk is duidelijk van een everzwijn: de bovenste twee afdrukken staan uit elkaar:

Zie afbeelding van ARK:

Het wilde zwijn (Sus scrofa), ook wel everzwijn genoemd kan makkelijk meer dan een meter lang worden. Ook een groot beest dus. Alleen de mannetjes hebben slagtanden. Het wild zwijn is een alleseter die de grond omspit om bij voedsel te komen. Hij eet eikels, beukennootjes en kastanjes, maar ook paddenstoelen, wortels en kruiden. Ook eet hij dierlijk materiaal, zoals kikkers, slangen en muizen. Bij het vergaren van het voedsel gebruikt hij zijn wroetsnuit om de grond door te spitten. Hiermee legt hij zaden en jonge plantjes bloot, maar ook nesten jonge muizen en naaktslakken.

Maar deze.....ik hoop dat ik er nog achter kan komen van wie ze zijn:

Het inhammetje: het zwanenpaar met jonge was er nog steeds:

Aan de rechterkant lag een wissel, ik denk van zo'n 40 cm breed. Dat zou ook weer kunnen passen bij een groter dier:

En waar het inhammetje uitkomt op het ven zag ik nu aan de overkant in de oever een hol van ook zo'n 40 cm breed. Normaal zou dat onder water staan maar was nu zichtbaar vanwege de lagere waterstand:

Het lijkt er dus echt op dat dit van een bever is, of een beverrat of muskusrat, maar die ingangen zijn veel kleiner:

Aan de achterkant lagen al die holen die ik eerder zag in dat enge bosje en daar ligt dus een heel gangenstelsel:

Nou....ik laat het maar even rusten. Alles over deze sporen vind je op mijn blogpost:  https://natuurfotografieanitasart.blogspot.com/search?q=sporen+van+een+bever

Op de drooggevallen bodem van het ven zag ik deze kleine rode plantjes, niet veel groter dan een speldenknop:

 Hier en daar is een poel ontstaan:

Ik zag hier ook weer  mooie pootafdrukken, het is echt pootafdrukkendag vandaag haha. Het zijn die van de blauwe reiger:

Zie afbeelding ARK:

De sporen waren vers, dus ze moesten of van de scholekster zijn of van de zwanen of  reigers die ik hier zag. Vogels hebben vier tenen, waarvan er bij de meeste soorten drie naar voren zijn gericht en een kleinere vierde naar achteren wijst of zelfs helemaal niet te zien is, zoals bij de scholekster. Duidelijk van een reiger dus.

Reigerachtigen zijn altijd erg behoedzaam als op jacht zijn. De minste of geringste trilling kan al een reden zijn om te vluchten en het gevaar niet af te wachten. Het waren ook grote pootafdrukken zoals je op mijn foto kunt zien. Zonder het gebruik van een liniaal schat ik de totale lengte van voor- naar achtertenen op ongeveer 10 centimeter.  

Blauwe reigers eten alles dat zij in ondiep water (zoet, brak en zelfs zout) kunnen vinden: kleine en grotere vissoorten, rivierkreeft (tegenwoordig zijn dat allemaal exotische soorten), salamanders en kikkers, insecten, wormen, jonge vogels en kleine zoogdieren. 

Het woonhuis baadde in gouden herfstkleuren:

Er heerste een serene rust op het ven vandaag:

Ik liep een stukje verder naar rechts over het droge stuk ven; daar kwam het smeedijzeren kunstwerk van de rendierjagers uit het middensteentijdperk weer in zicht, alleen nu van de andere kant:

Voor info zie mijn eerdere blogpost:
http://natuurfotografieanitasart.blogspot.com/2018/09/wandeling-de-banen-en-sarsven.html

En warempel een paddestoeltje, piepklein weliswaar, waarschijnlijk de purperrode russula:

Weldra was ik het bos weer uit en zag ik in het weiland aan de overkant de Exmoor pony's staan:

Ze stonden lekker te grazen.

Ik ging vandaag voor de overvliegende vogels maar het was meer een pootafdrukkendag. Ik zag er zo veel dat het me niet meer los liet. Ben naarstig op zoek gegaan om erachter te komen van welk dier ze zijn. Alles hierover is te lezen in mijn volgende blog.