maandag 17 februari 2020

Wat deden de stormen Ciara en Dennis met het Buulderbroek?

De afgelopen twee weekenden hebben twee stormen over ons land gejaagd: eerst Ciara en het afgelopen weekend Dennis.
Bij storm Ciara liepen de windsnelheden op tot 130 km/uur. Zondagavond  9 februari werd in onze regio gemiddeld windkracht 8 gemeten. Nog net geen "echte" storm, want die begint officieel pas bij 9 Beaufort. De zwaarste windstoot, gemeten door het weerstation op de Vliegbasis Eindhoven, had een kracht van 96 kilometer per uur.
Heel wat minder dan de piek van 108 km/uur, gemeten op 10 maart vorig jaar. De zware storm van 18 januari 2018 was nog een graadje erger: toen werden windvlagen van 111 kilometer per uur geregistreerd, en kregen onze natuurgebieden er flink van langs: hele bomen vielen met wortel en al om. Zie bv mijn blog:

http://natuurfotografieanitasart.blogspot.com/2018/01/wandeling-valkenhorst-stormschade-in.html

Dennis zorgde ook voor een stevige wind, maar meer dan een onstuimige dag werd het niet, al vond ik het wel indrukwekkend. Er was veel zware bewolking. De temperatuur was echter zacht tussen de 12 en 17 graden maar er trokken wel hevige regenbuien over onze provincie.

De schade die zuidwesterstorm Ciara aan de bossen in het land heeft aangericht viel volgens Staatsbosbeheer mee: er zijn slechts een beperkt aantal bomen omgewaaid, in tegenstelling tot de storm van vorig jaar. De beperkte omvang van de schade is mede te danken aan het feit dat bomen die er slecht voor stonden uit voorzorg door Staatsbosbeheer zijn gekapt.

Nu het vandaag wat rustiger was en het gevaar voor afbrekende en vallende takken enigzins geweken was ben ik naar mijn favoriete natuurgebied Buulderbroek gegaan om te kijken of daar iets te zien was van al dat natuurgeweld van de afgelopen twee weken. Uit voorzorg heb ik maar weer de laarzen aangedaan.......

Door de vele regen is het weiland waar een ganzenpaartje verblijft goed blank komen te staan:


Hier is een boom niet ontworteld maar omgegaan en in stukjes geknakt:


Het looppad is hier onderbroken en staat blank, maar gelukkig staan de stapstenen nog met hun kopjes boven water:


Oeps.....hier lukte het niet om het pad verder te vervolgen; een behoorlijke obstructie:


De boom ligt dwars over de betonnen plaat  en de stapstenen heen:


In droge tijden zou ik hier wel overheen geklommen zijn, haha, maar nu is alles glibberig, en ik wil toch liever niet met camara en al in het water belanden:








De boom was vast al oud en mss al wel dood.....


Om sommige plaatsen zijn veel sporen van wilde zwijnen:




Alles begint door de zachte temperaturen al een beetje uit te lopen: de witte katjes lijken net pareltjes tegen de helderblauwe lucht:




Hier hoorden en zagen we verschillende paartjes vlaamse gaaien:


En ook veel mezen en vinkjes lieten zich horen:


Alweer een boom om:


Blik achterom:


Op sommige plaatsen was het behoorlijk nat:


Maar daar lopen de wilde zwijnen het liefst: daar is de grond lekker zacht om in te wroeten:




Mooie afdruk:


Het water staat behoorlijk hoog:




Het voor broekbossen specifieke sterrenmos staat hier onder water:


Ach wat leuk: een wilde eend in het riet:








Aangekomen bij het terrrein van Brabant Water:


Hier langs het hek afgelopen, met aan de linkerkant riet en bramenstruiken, de ideale plek voor de wilde zwijnen, gezien ook de vele wroetsporen hier. Een eerste paardenbloem van dit jaar geziengezien:


Op het terrein van Brabant Water:






Nog een laatste dwarspad door het Buulderbroek genomen: het water hier was echt heel donkerbruin (kwelwater, met veel ijzer):


En heel veel modder:


Aan het eind van het pad enkele nesten gezien, ik ben benieuwd welke vogels ze gemaakt hebben. De komende tijd maar eens goed op letten!


Dat was mijn wandeling voor vandaag. door de warme temperaturen een aangename wandeling al was het hier overal erg nat. De hevige regenval van de afgelopen weken heeft het waterpeil aanzienlijk verhoogd en sommige bomen hebben de stormen niet overleefd. Maar.....dat hoeft niet perse nadelig te zijn voor het bos. Omgevallen bomen kunnen een natuurlijke vorm voor spontane bosontwikkeling zijn. Grote omgevallen bomen maken open plekken in het bos en zorgen ervoor dat het licht en de warmte van de zon weer tot op de bosbodem komt. Zo kunnen er nieuwe struiken en bomen groeien, en dus kan de variatie in een bos toenemen. Insecten, paddestoelen, mossen en korstmossen leven op dit dode hout. En zo zullen vogels en zoogdieren er ook weer van profiteren (voedsel en dekking). Er ontstaat zo weer een rijker planten en dierenleven.
 Als een boom ontworteld is en blijft liggen biedt de omhoog staande wortelkluit extra variatie en reliëf en nestgelegenheid aan vogels, maar ook aan solitaire bijen. In de ontstane kuil kan achtergebleven regenwater en de opengewerkte bodem ook weer zorgen voor nieuwe natuurkansen. De dikke stam zal nog lang en prominent aanwezig blijven en zorgen voor veel nieuw leven.
De mossen en paddestoelen die erop groeien zullen de boom uiteindelijk volledig afbreken. Daarmee is de boskringloop weer rond en heeft de storm zijn visitekaartje afgegeven voor natuurlijk bosbeheer.

Dus: de storm is voor velen een vloek, maar voor natuurlijk bosbeheer ook een zegen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten