Ik zie steeds meer vuurwantsen in mijn tuin. Ik heb dat allemaal eens rustig zitten bekijken. Intussen heb ik ontdekt dat het kaasjeskruid, de plant waar ze hier op vertoeven in mijn tuin, een plant is waarvan ze graag het blad van afgevallen bladeren leegzuigen en ook de zaden lusten. Ze eten ook dode insecten, en dat kunnen ook soortgenoten zijn. Meestal kruipen ze over de grond of verstoppen zich onder de bladeren maar regelmatig zie je ze ook bovenin de plant zitten om zich lekker op te warmen in de zon.
Als ze niet bezig zijn met eten ligt hun zuigsnavel onder hun lijf geplooid.
Ze heten vuurwantsen....maar de titel vurige wantsen zou hen ook niet misstaan!
De paring kan soms wel dagen lang aanhouden. En ze weten van geen ophouden. Het kan nog wel eens een drukke bedoening worden in mijn tuin als al die eitjes uitkomen. Ik hoop het iig. Want de nimfen hebben weer een andere rug tekening met alleen zwarte stipjes.
Op bovenstaande foto is te zien dat de bovenste het vrouwtje is, ze heeft een dikker onderlijf dan het mannetje. De mannetjes willen vaak zo lang mogelijk aan het vrouwtje blijven hangen, dus zij sleept hem overal mee naar toe. Dat is grappig om te zien.
Als je van staart naar kop kijkt lijkt hun rug tekening wel op een Afrikaans masker. Echt schitterend.
Op onderstaande foto kun je zijn hoe klein ze eigenlijk maar zijn ± 9 tot 11 mm.
En natuurlijk kon ik het niet nalaten een mooie foto collage van mijn foto´s te maken mbv Photoscape.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten