Het is en nat bos wat niet voor niets een natte Natuurparel heet en waar je letterlijk "op water loopt". Nou....dat heb ik vandaag ook letterlijk ervaren. Nu heeft het de afgelopen weken ook wel geregend, weliswaar niet extreem, maar toch kun je zien dat het water hier goed vastgehouden wordt.
Kijk met mij mee naar de foto's die ik vandaag gemaakt heb.
Ik had mijn snowboots aan, en dat was maar goed ook, want op sommige plaatsen stond ik echt tot mijn enkels in het water:
Maar daar geef ik niks om. Het heeft wel wat....haha....en het hoort bij dit stukje bos.
Links de stapstenen die het mogelijk maken hier doorheen te komen:
In de zomer ziet het er heel anders uit: dit was op 15-07-2019 op dezefde plek:
Blik achterom:
En ook op dezelfde plek op 15-07-2019:
Wat een verschil he!
Het leuke aan modder is ook dat je er pootafdrukken van dieren in terug kan vinden, dit lijkt wel een pootafdruk van een bruine beer...hahaha....maar die zitten hier gelukkig niet. Het zou daarentegen wel van een bever of een otter kunnen zijn, maar het is mij niet bekend of die hier voorkomen. Laten we het er maar op houden dat hij van een grote hond is:
Het is wel een tamelijk grote afdruk:
Deze zijn wel duidelijk van een ree: de ronde vlakjes zitten onderin:
Ik was hier tijdens het "gouden uurtje" dan krijg je zo'n mooie gouden gloed over je foto's als de zon schijnt:
Op dezelfde plek op 15-07-2019:
Op dezelfde plek op 15-07-2019:
Soms heb je zo'n mooie doorkijk maar is het ook moeilijk om exact weer te geven wat je hebt gezien:
Behoorlijk natte boel dus:
Ook deze doorwaadbare plaats stond onder water, maar gelukkig liggen daar ook stapstenen:
Blik achterom:
En ook weer op dezelfde plek op 12-08-2019:
Het terrein van Brabant Water:
Met een ganzenpaartje wat hier verblijft:
Ondanks al de nattigheid was het heerlijk hier te zijn. Het is er heerlijk rustig, je waant je in een andere wereld. Op een plek waar stapstenen lagen gleed ik echter uit over de groene aanslag die erop lag en ik viel hard op mijn stuit, maar ik moest natuurlijk zorgen dat mijn camera ongeschonden deze val zou overleven. Mijn laarzen gingen wel kopje onder.
Toen ik viel hoorde ik ook een forse plons, dus ws zat er een dier wat zo geschrokken was van mij dat die de benen nam. Ik werd een beetje bang....dacht dat het misschien een groot zwijn kon zijn, maar gelukkig zag ik die niet. Toen ik thuis ging googlen wlke grote zoogdieren hier zitten kwam ik erachter dat het een ree moest zijn geweest. die heb ik hier ook onlangs nog gezien. Reeen voelen zich erg thuis in gebieden waar ze beschutting vinden maar waar ook water is. Nou...had ik haar dan maar WEL gezien....haha.
En zo blijft het altijd spannend. Er valt altijd wel wat te beleven in de natuur. Never a dull moment!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten