Bij mijn wandelingen door het Buulderbroek en de Risten had ik nog steeds niet het veenvenntje gevonden. Dus ging ik vandaag opnieuw daar wandelen in de hoop het te vinden. In mijn vorige blog had ik al geschreven dat het vermoedelijk ligt aan de "eigen weg" die ik daar tegenkwam.
Ik wil dit vennetje graag zien omdat het het enige vennetje is waar nog veen in de grond zit. Alle andere vennen zijn of afgegraven of veraard, zodat alle veen is verdwenen. Dus dat is best wel bijzonder.
Ik ging eerst nog even terug naar het 2e pad in Buulderbroek waar de grote keien lagen. Er zitten daar ook veel vogeltjes.
Er vloog een witte- of koereiger over, welke van de twee het is, is van zover moeilijk te zien:
Vandaag alleen foto's, in mijn vorige blogposts staat genoeg info:
Ik ging hier aan de rechterkant weer het pad Broekkant op:
Daar hing een heel klein mini vogelhuisje in een boom:
Met een refelcterende markeringsster.......af en toe kom je echt hele vreemde dingen tegen....
Ietsje verderop aan de linkerkant een bijna evenwijdig pad het bos van de Risten in (blik achterom):
Ook hier was het over het algemeen erg nat:
Daar zag ik de eerste lentebloeiers: de kleine maagdenpalm (vanca minor):
voor info zie mijn speciale blogpost:
Ik zag het bordje "eigen weg " weer en besloot om dit pad in te gaan om te kijken of ik uit zou komen op het vennetje:
Hier is de grond nog erg verdroogd, te zien aan de vele bramenstruwelen: een stukje verderop rechtsaf door de natte plekken heen, waar ik dacht het ven te kunnen zien (er liep geen pad):
Yess....daar kwam dan eindelijk het vennetje in zicht:
Helaas niet toegankelijk, het was omgeven door een hekwerk van prikkeldraad en een poort met slot op; wel begrijpelijk als dit prive-bezit is natuurlijk.
Maar wat ik dan weer niet begrijp is waarom dat het hekwerk weer vernield moest worden:
Er was niet echt heel veel van het ven te zien: het is omgeven door bomen: er vlogen enkele grote vogels op, welke kon ik niet goed zien, waarschijnlijk waren het zwanen:
Gezien van rechts naar links:
Hier liep ik even langs het ven af, maar dat duurde maar kort, omdat het er zo nat was en niet doorgaanbaar was:
Zo zag het er hier overal uit:
Dan maar weer terug via het struin weggetje wat ik mij verschaft had in deze moeraszone:
Wat avontuurlijk is dit....niets leuker dan van de paden afgaan en lekker struinen:
Op een andere plek nog eens richting ven gelopen waar ik ook uitzicht had op het ven, maar helaas: weer draadwerk:
Wat een geluk om dit te zien: op een berk zit een oude tonderzwam. De tonderzwam is voor veel kevers en sluipwespen is het een gewilde huisvesting. De gaatjes zijn uitvlieggaatjes van kevers:
De tonderzwam zwam is een zwakteparasiet, die zich vestigt op verzwakte levende bomen, vooral berk en beuk. Na het afsterven van de boom kan de tonderzwam nog jarenlang nieuwe vruchtlichamen vormen. De vruchtlichamen kunnen wel 15 jaar oud worden en vormen een specifieke habitat voor verschillende soorten insecten en zijn daarmee een ecosysteem op zichzelf. De sterke toename van de tonderzwam is een gevolg van het veel minder verwijderen van zwakke oude bomen en dood hout dan vroeger. Schimmelsporen die met de wind wegwaaien kunnen over
grote afstanden nieuwe verzwakte bomen of dood hout koloniseren.
Er zijn keversoorten die alleen in de Tonderzwam leven. Bij een onderzoek in Nederland in 2006 werden uit 68 vruchtlichamen van tonderzwammen maar liefst 23 zwametende en predatore keversoorten gekweekt. In het artikel 'Tonderzwammen en insecten' in Vakblad Natuur Bos Landschap, wordt deze levensgemeenschap onder de loep genomen.
een heel interessant pdf!
Op de achtergrond weer het zandpad:
Dat was even een leuk struinmomentje, en ik was blij dat ik eindelijk het bijzondere vennetje had gezien, al kon ik er dan niet echt dichtbij komen. Ik kwam weer uit bij het akkerland. Een paar echte hollandse luchten gefotografeerd:
Nog een keer een eindje verderop gekeken of ik toch nog dichterbij het vennetje kon komen:
Hier waren eerder mensen geweest, gezien de verfrommelde parasol:
Ik kon ook hier helaas niet verder: blijkbaar is het ven omsingeld door een sloot:
Blik naar rechts:
Blik naar links:
Ook hier tonderzwammen met insectengaatjes: welke insecten erin voorkomen hangt af van de positie van de oude boom: of hij ligt of staat, of hij in de zon of schaduw aan de boom hangt:
Ook stobben zijn een walhalla voor de insecten:
Hier zag ik een andere soort wilde lentebloemen: de wilde narcis (Narcissus cyclazetta), zie ook voor info over deze bloem mijn blogpost:
Hier word ik nu echt vrolijk van, zo leuk dat ze in het wild voorkomen op plekken waar je dat totaal niet verwacht:
Eenmaal terug op het pad naar de Broekkant was het weer een drukte van jewelste van allerlei bosvogeltjes; hier een koppeltje staartmeesjes (Aegithalos caudatus):
Het zijn zangvogels uit de familie staartmezen en behoren niet tot de familie van echte mezen! Ze zijn herkenbaar aan de lange staart. Een volwassen staartmees heeft een totale lengte van 13 tot 16 centimeter, inclusief de lange, smalle staart van 6 tot 10 centimeter die van een witte streep is voorzien. Ze hebben een rond lichaam, een korte, stompe snavel en lange, slanke poten. De donkere ogen zijn bij sommige vogels omrand met een felgekleurde oogring. Ze danken hun pluizige uiterlijk aan hun veren die ze meestal opgezetten.Het verenkleed aan de bovenzijde is zwart en wit en aan de onderzijde wit. Veel ondersoorten hebben bovendien roze en/of grijze tinten over het hele verenkleed:
De staartmees voedt zich voornamelijk met insecten en andere ongewervelde dieren. Hij is erg actief tijdens het foerageren en hangt vaak ondersteboven aan twijgen om bij zijn prooi te kunnen komen. Soms hangt de staartmees aan één poot om met het andere verder te kunnen reiken.
Hij leeft doorgaans in groepen met een hechte sociale structuur. De grenzen van hun voedselterritorium wordt door de groep verdedigd tegen soortgenoten. Buiten het broedseizoen vormen staartmezen groepen van drie tot zestig vogels. Het nest is een ingewikkelde bal met een opening aan de bovenzijde en wordt gemaakt van zachte materialen als veren en spinrag. Koppels zijn monogaam en worden bij het broeden vaak bijgestaan door andere volwassen vogels uit de kolonie die geen eigen broedsel hebben of waarvan deze is mislukt. Een broedende staartmees moet zijn staart over zijn rug leggen als hij op de eitjes zit. Het legsel bestaat uit acht tot twaalf witte of roze eieren met rode vlekjes en stippen.
Herken de staartmees:
Ook nog een boomklever gezien:
En een boomkruiper: die kruipt nl ook naar beneden:
Het was weer een leuke wandeling vandaag. Ik was blij dat ik het vennetje had kunnen vinden en vond het heerlijk om daarvoor door het drassige gebied te moeten struinen. Maar dan zie je vaak meer leuke dingen dan dat je op het vaste pad blijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten