Nog meer rare snuiters: de Tijgerlangpootmug Nephrotoma pratensis

Vanmiddag zag ik een langpootmug langs mijn coniferenhaag scheren. Hij vloog onhandig steeds heen en weer. Misschien was hij een geurspoor aan het volgen van een vrouwtje  om mee te paren. Toen hij eindelijk op een takje neerstreek kon ik hem mooi fotograferen: het is de Nephrotoma  pratensis:

Ik dacht meteen: hee dat is een mooie voor op mijn lijstje rare snuiters, want ja ook dit insect heeft een wel heel bijzonder snuitje:

Het is een mannetje, want de legboor aan het eind van het achterlijf ontbreekt: mannetjes hebben een stomp achtereinde om het zomaar eens te zeggen:

Van de 93 soorten die er zijn in ons land behoren 60 soorten tot de Tipula , gevolgd door de Nephrotoma of Tijgerlangpootmuggen met 19 soorten.
De meeste langpootmuggen hebben een onopvallend uiterlijk om geen aandacht van vijanden te trekken. Maar mijn aandacht trok hij wel, ws door zijn lange poten die onder zijn lijf hangen tijdens zijn vlucht. Breekt er een af dan groeit die niet meer aan.

Hij heeft kleine donkere kraalogen, uitstekende monddelen maar ze kunnen daar niet mee bijten of prikken omdat de kaken gereduceerd zijn. Volwassen langpootmuggen eten ook nauwelijks meer: al de energie die ze nodig hebben om zich voort te planten is als larve bij elkaar gegeten.
De 2 vleugels worden op de rug gevouwen. De 2 achtervleugels bestaan als zodanig niet meer: het zijn 2 haltertjes.
Verder is het lijf lang en rond en bestaat uit segmenten. Vrouwtje is groter en dikker als ze eitjes draagt en heeft een legboor.
Deze tijgerlangpootmug viel overigens op omdat hij wat kleurrijker was. Hij heeft nl. vlekken op de bovenkant van het achterlijf. Hij vliegt vanaf begin mei tot begin juli.

Een mooie langpoot, deze tijgerlangpoot, onder zijn soortgenoten!
Ik heb al eerder een blog over een andere langpootmug gemaakt, met mooie foto's van een eierleggend weidelangpoot vrouwtje. Zie mijn blogpost:

http://natuurfotografieanitasart.blogspot.com/search?q=langpootmug