Ik denk dat ze pas is uitgeslopen bij de Buulder AA en een beetje uit koers geraakt is bij het uitvliegen.
De plek waar de weidebeekjuffers zich het meest ophouden (habitat) is nl. bij een natuurlijk verlopende beek waar afwisselend snel en langzaam zuurstofrijk water stroomt. En waar ook een deel van het water in de zon ligt. En wat vegetatie betreft met een lekkere ruige en overhangende vegetatie aan de oevers en voldoende drijvende planten. Daar voelen ze zich thuis. Dat is in mijn buurt de Buulder AA.
Als de libel is uitgeslopen en compleet opgepompt is, wacht de libel tot de vleugels gehard zijn en vliegt daarna naar een veilige plek waar hij nog verder kan uitharden. De libel is nu in de laatste fase van zijn leven beland en ziet er prachtig uit. Er is een mooi donker patroon ontstaan op het kleurrijke lichaam. Iedere libellensoort heeft een eigen kleuren palet en een redelijk vast patroon aan zwarte vlekken en strepen. Hieraan kun je de libellensoort herkennen. Deze fase is voornamelijk bedoelt voor de voortplanting en om nieuwe gebieden te koloniseren.
Na enkele dagen tot weken waarin hij zich vol eet is de libel geslachtsrijp en sterk genoeg om voor nageslacht te zorgen. Dan pas vliegt hij naar het voortplantingswater.
Maar ja, bij mij in de achtertuin bevindt zich geen voortplantingswater...helaas. Ik nam haar voorzichtig op, ze was erg zwak, en zette haar op een buitentafel om haar goed te bekijken en na te denken wat ik voor haar zou kunnen doen:
De Weidebeekjuffers zijn grote waterjuffers. Ze komen algemeen voor in het oosten, midden en zuiden van ons land. Door de vlinderachtige vlucht vormen ze een opvallende verschijning.
De mannetjes zijn metaalgalanzend blauw en de vrouwtjes metallicgroen. Dit is dus een vrouwtje. Ze heeft doorzichtige groen tot groenbruine vleugels. Verder heeft ze zoals je hier kunt zien 2 witte vlekjes in de vleugeltop:
De weidebeekjuffers worden ongeveer 41/2 cm groot. Het uitsluipen vind plaats in april t/m augustus met een piek in mei.
Tsja, wat kon ik voor haar doen. Niet veel eigenlijk. Ik heb haar bij mijn planten gezet in een waterschaal met een beetje water erin. Als ze erg verzwakt is zal ze het waarschijnlijk niet overleven en sterft ze een stille dood.
Jammer....4 dagen later vond ik haar dood in de border: al deels opgegeten door andere insecten:
De weidebeekjuffer is jarenlang een bedreigde soort geweest. Maar gelukkig groeit ze nu weer.
Op onderstaand kaartje van de Vlinderstichting is de verspreiding te zien over vier tijdvakken: 1950-1979-1980 tot 1999 en 2000 tot 2015. Daarop kun je zien hoe de populatie gegroeid is. Dat komt waarschijnlijk door het herstellen van beeklandschappen en het schoner worden (meer zuurstofgehalte) van het beekwater zodat er weer voldoende habitat onstaat voor deze juffers.
De populatie van de bosbeekjuffer neemt de laatste decennia weer iets toe, maar ze blijft staan op de rode lijst (kwetsbaar).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten