Groene stinkwants ( Palomena Prasina ) diverse stadia in mijn tuin

Nu ik heel nauwlettend elke dag een rondje door mijn tuin loop om naar de "beestjes" te kijken weet ik nu wel precies welke beestjes zich op welke plek ophouden. Het is me opgevallen dat er van de groene stinkwants behalve volwassen exemplaren ook nimfen uit diverse stadia bij zijn.
In mijn blog van 14-07-2017 vertelde ik al iets over deze wantsen.

Ze zijn heldergroen, 12 tot 14 mm. lang. De volwassen dieren overwinteren. Maar overwinterende dieren zijn bijna altijd bruin: in het late najaar worden de dieren in één à twee weken bruin, om na de overwintering in dezelfde tijd weer heldergroen te worden. Er zijn een aantal andere groene soorten die sterk op de Groene Stinkwants lijken. Belangrijk bij de determinatie is het tweede segment van de antennen. Dat is bij de Groene Stinkwants ongeveer even lang als het volgende segment. Bij de sterk gelijkende Palomena viridissima is dat segment veel langer dan het volgende.

Paren doen ze door de achterlijven tegen elkaar aan te houden. Het is moeilijk vast te stellen wie het vrouwtje is want ze zien er exact het zelfde uit. Het vrouwtje zet haar eieren in groepjes af op de onderzijde van een blad. De nimfen die daar uitkomen lijken helemaal niet op hun ouders. Ze zijn groen met veel zwart, maar vervellen al heel snel voor de eerste keer. Daarna worden de jongen groen met wat minder zwart. Na latere vervellingen zijn ze geheel groen met hooguit wat witte stippen op de rug. Ook de jongen kunnen overwinteren en ook zij worden dan meestal geheel bruin. Opvallend is, dat vaak in groepjes wordt overwinterd. En in zo'n groepje zijn er dan altijd wel één of twee die niet bruin zijn geworden. Waarom dat zo is is niet bekend.

De Groene Stinkwants doet zijn naam alle eer aan en niet alleen qua kleur. Hij produceert namelijk een stinkende stof en dat maakt hem tot een onaangenaam beestje. Die stof produceert hij niet alleen bij gevaar, zoals lieveheersbeestjes dat doen, nee, overal waar hij overheen loopt laat hij een stinkend spoortje achter. Ook op bramen bijvoorbeeld en dat merk je soms bij het plukken: een stinkende braam die uiterst onaangenaam smaakt, heeft meestal bezoek gehad van een stinkwants. ieks....geen wilde bramen eten dan maar....
Stinkwantsen hebben dan ook maar weinig natuurlijke vijanden.

Zoals gezegd doorlopen de nimfen 5 stadia met telkens een vervelling. Bij elke vervelling worden ze groener.
Op internet vond ik een mooi schema om dat aan te duiden:

Onderstaand foto's van de wantsen die ik in mijn tuin aantrof:

nimf uit het 5e stadium groen met zwart:

nimf uit het 5e stadium maar dan geheel groen:

blog nog niet af