Nog een paar mooie foto's van de aardhommel en wat leuke wetenswaardigheden:
In de 17e en 18e eeuw liepen beschrijvingen van soorten behoorlijk uit de hand… In een aantal regels werd een plant of dier beschreven. Gelukkig kwam daar in 1756 door Linnaeus verandering in! Soorten werden vanaf toen beschreven met maar twee woorden. De Nederlandse naam is gebaseerd op hoe de bij eruitziet of welke plant ze lekker vindt.
De aardhommel heeft vergeleken met soorten als de akkerhommel en de tuinhommel een korte tong. Als de aardhommel niet bij de nectar kan komen breekt deze in door aan de onderkant van de bloemkroon een gaatje te bijten.
Met zijn 2 antennes (voelsprieten) worden allerlei gegevens verzameld. Ze bevatten nl veel zintuigen waarmee hij metingen doet van temperatuur, vochtigheid en CO2-concentratie. En om soortgenoten, bloemen, of vijanden te ruiken! Verder kunnen bijen met hun antennes drukverschillen in hun lichaam en contact met de omgeving en andere bijen registreren. Hele functionele sprietjes dus!
Als hommels druk in de weer zijn op een bloem kun je ze heel dicht benaderen. Maar... een hommel kan zich ook wel eens bedreigd voelen. Hij maakt dat duidelijk door één van zijn middelste poten kaarsrecht de lucht in te steken. Eigenlijk steekt hij een middelvinger naar je op… Voor een hommel is dat een duidelijk teken dat ze wil dat je afstand neemt! Heb ik inderdaad wel eens gezien.
Bloemen zijn voor de bijen en dus ook voor de hommels van levensbelang. Ze hebben geen alternatieve voedselbron. En dan moeten ze dat ook nog eens delen met vliegen, wantsen, vlinders, mieren en kevers. Belangrijk dus om ze zo min mogelijk te storen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten