Gespot tijdens mijn 3e wandeling langs de Buulder AA op 14-07-2017.
De groene schildwants oftewel de groene stinkwants. Hij zat lekker in de zon.
Deze wants dankt zijn naam aan 3 dingen: de kleur, de geur en zijn schild.
De groene kleur, alleen de punten van zijn onderste vleugels zijn bruin.
De geur, omdat hij een stinkende substantie afscheidt bij bedreiging, via een klier aan de zijkant van het borststuk.
Het schild, omdat hij een soort van wapenschildachtige bovenkant van het lichaam heeft.
Ze worden ongeveer 12-14 mm grott, de vrouwtjes zijn iets groter dan de mannetjes. Je kunt geen verschillen tussen ze zien, ze zien er hetzelfde uit. Alleen tijdens de paring weet je wie wat is: het mannetje klimt nl op het vrouwtje.
De wantsen overwinteren in boomschors. Vlak voor de winter veranderen ze van kleur, van groen naar bruin, om niet teveel op te vallen tijdens de winterslaap. Vroeg in het voorjaar verkleuren ze weer naar groen. Ze ontwikkelen zich van ei naar nimf naar imago.De nimfen zijn boller en kleiner en lijken meer op kevers. Daaraan kun je ze herkennen.
Ze leven ongeveer een half jaar inclusief de overwintering.
Ze leven van plantesappen die ze met hun lange zuigsnuit opzuigen.
Wat ook nog interessant is om te vertellen is dat de mannetjes en de vrouwtjes elkaar lokaliseren door trillingen te maken, die door de plant worden doorgegeven. Daardoor weten de wantsen wie er een partner zoekt. Ze maken daarbij geen geluid.
Close up van de kop.
Ik vind het een prachtig insect. Bij mij thuis is hij te vinden op de hazelaar. Maar soms zit hij ook op een groene wilde zomerbloem op het blad, dan kun je hem bijna niet zien.
De volwassen wantsen hebben zwarte tekeningen op hun schild. Op mijn foto's die ik eerder in mijn tuin heb gemaakt kun je dat beter zien:
Mooie grote ogen aan de zijkant van de kop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten